هنگامی که یک دندانپزشک با تجربه عمل جراحی کاشت دندان را انجام می دهد، یکی از ایمن ترین و قابل پیش بینی ترین انواع جراحی دندان محسوب می شود. ایمپلنت پشتیبانی قوی برای جایگزینی دندان ها فراهم می کند و اجازه می دهد تا ظاهر و عملکرد دندان ها از جمله تحریک رشد مجدد استخوان در زیر دندان ترمیم شود. با این حال، چندین خطر و عوارض با ایمپلنت دندان همراه است و باید در نظر گرفته شود و به حداقل برسد.
عوامل مختلفی مانند کیفیت استخوان و تراکم استخوان در محل و پاسخ بافت به ایمپلنت می تواند بر دوره بهبودی پس از ایمپلنت دندان تأثیر بگذارد. به منظور کاهش خطرات در طول دوره بهبودی پس از ایمپلنت دندان، توصیه می شود از اعمال نیروی بیش از حد به ایمپلنت در حین التیام آن خودداری شود.
عدم ادغام
پایداری ایمپلنت اولیه، که به پایداری ایمپلنت دندانی مستقیماً پس از عمل اشاره دارد، عامل مهمی برای ادغام ایمپلنت در استخوان است. عدم ثبات اولیه کافی می تواند منجر به شکست ایمپلنت در هفته های اولیه شود.
همانطور که استخوان اطراف ایمپلنت شروع به رشد مجدد می کند و با ایمپلنت دندان ترکیب می شود، این امر از ایمپلنت حمایت می کند و ثبات ثانویه را فراهم می کند. این امر با افزایش همجوشی بین استخوان و ایمپلنت تقویت می شود و در نهایت منجر به ثبات بیولوژیکی در سناریوی ایده آل می شود.
هنگامی که ایمپلنت نمی تواند به اندازه کافی در استخوان قرار داده شود تا ثبات اولیه ایمپلنت را فراهم کند، خطر شکست استخوان انباشتگی افزایش می یابد. آنتیبیوتیکهای پیشگیرانه معمولاً قبل از عمل کاشت تجویز میشوند، زیرا این امر میتواند به کاهش خطر شکست ایمپلنت تا یک سوم کمک کند.
سوراخ کردن
در طی عمل کاشت ایمپلنت دندانی در فک، برخی از ساختارهای آناتومیک مجاور گاهی آسیب می بینند. این شامل سوراخ شدن سینوس ماگزیلاری، مرز تحتانی، صفحه زبانی، صفحه لبی، کانال آلوئولی تحتانی یا لثه است.
به عنوان مثال، اگر حفره سینوس فک بالا توسط ایمپلنت سوراخ شود، می تواند منجر به مشکلات سینوس و عفونت در این ناحیه در آینده شود.
عفونت
عفونت یکی از عوارض قابل توجه کاشت دندان است. عفونت می تواند در ناحیه آسیب دیده رخ دهد و به صورت آبسه، فیستول، چروک، التهاب یا رادیولوسنسی ظاهر شود. علاوه بر این، میتواند نواحی وسیعتری از بدن را تحت تأثیر قرار دهد و باعث عفونت سیستمیک شود.
اگرچه آنتی بیوتیک ها اغلب قبل از عمل کاشت برای کمک به افزایش شانس موفقیت آمیزش داده می شوند، اما بعید است که به کاهش خطر عفونت کمک کنند.
از دست دادن بیش از حد استخوان
از دست دادن بیش از حد استخوان در ناحیه ایمپلنت دندان می تواند ثبات جایگزینی ایمپلنت را کاهش دهد و معمولاً نیاز به مداخله دارد.
از دست دادن استخوان بین ایمپلنت و دندانهای طبیعی نیز میتواند منجر به پیدایش مثلثهای سیاه بین دندانها شود که از نظر زیبایی خوشایند نیستند و تمیز نگهداشتن دندانها را دشوار میکنند.
شکستگی یا شکستگی ایمپلنت
شکستگی یا شکستگی پیچ اباتمنت ایمپلنت دندانی یک عارضه جدی است که به راحتی قابل رفع نیست. گاهی اوقات می توان با برداشتن پیچ و جایگزینی ایمپلنت دندانی آن را نجات داد، اما استخوان باقیمانده ممکن است به اندازه کافی برای حمایت از ایمپلنت جدید در برخی موارد قوی نباشد.
شکستگی اباتمنت را می توان با تعویض اباتمنت و تاج رفع کرد. این یک عارضه زیبایی شناختی است که تاثیر قابل توجهی در همجوشی ایمپلنت و استخوان ندارد، رسیدگی به آن بسیار راحت تر از شکستن پیچ اباتمنت است.
سایر عوارض و خطرات
همچنین برخی از عوارض و خطرات مرتبط با ایمپلنت های دندانی مانند:
آسیب عصبی: این باعث درد، بی حسی یا پارستزی در بافت های اطراف (مانند دندان، لثه، لب ها یا چانه) می شود.
نکروز بافتی: سلولهای فلپ بافت اطراف ایمپلنت ممکن است در 1 مورد از 20 مورد بمیرند.
فرورفتگی لثه: لثه کنار ایمپلنت دندان ممکن است عقب نشینی کند تا اباتمنت فلزی که پروتز را در جای خود نگه می دارد نمایان شود.
انحطاط: این شکست در ترمیم زخم نیاز به پیوند استخوان دارد
خون ریزی بیش از حد
هیپرپلازی
موارد منع مصرف
به منظور افزایش احتمال موفقیت ایمپلنت دندان، دهان، لثه ها و فک ها باید در وضعیت سالمی باشند. مواردی وجود دارد که ایمپلنت دندان منع مصرف دارد، زیرا خطر شکست به طور قابل توجهی بیشتر است، مانند موارد زیر:
پوسیدگی دندان درمان نشده
بیماری پریودنتال فعال
دیابت کنترل نشده
کاهش استحکام و ضخامت استخوان فک باعث می شود که نتواند از ایمپلنت حمایت کند
این به این دلیل است که افراد مبتلا به این شرایط خطر عفونت و شکست ایمپلنت را افزایش می دهند یا احتمال شکست ایمپلنت دندانی بیشتر است. سیگاری ها باید قبل از پیشنهاد ایمپلنت دندان به ترک سیگار تشویق شوند زیرا ترک به طور قابل توجهی شانس موفقیت را افزایش می دهد.